Slaaptraining voor baby & dreumes | Zo vind je wat bij jullie past

Ik schrijf deze artikelen met veel plezier voor mijn lezers, jullie. Ik accepteer geen betaling voor het schrijven van reviews, mijn mening over producten is die van mijzelf, maar als je mijn aanbevelingen nuttig vindt en je uiteindelijk iets koopt via een van de links kan ik daar mogelijk een commissie over ontvangen. Meer informatie

Altijd wat te doen voor de vakantie of regenachtige dag?

Speelkeuze heeft nu de ultieme doeboek collectie, met meer dan 60 pagina's aan leuke kleurplaten en educatieve puzzels.

Slaaptraining voor je kinderen: waarom en hoe het werkt

Duizenden jaren lang hebben moeders slaapliedjes gezongen om hun baby’s en kinderen in slaap te helpen vallen.

Tegenwoordig zijn er allerlei gadgets en apparaten uitgevonden en op de markt gebracht om het vermoeide kind, en de vermoeide ouder, te helpen.

De populariteit van zulke apparaat toont de wens én de veelvoorkomende problemen om baby’s en kinderen in slaap te krijgen.

In dit artikel zal ik met je kijken naar tips om je baby en dreumes in slaap te krijgen.

4 tips voor slaaptraining van je baby en dreumes

Bedenk dat bijna 30% van de jonge kinderen slaapproblemen hebben die klinische aandacht vereisen.

Als specialisten in gedragsslaapgeneeskunde hebben we postdoctorale training afgerond in de beoordeling en behandeling van gedragsslaapproblemen bij kinderen en tieners.

Als snelle samenvatting die je direct kunt toepassen, er zijn vier belangrijke methoden om slaaptraining te starten met je baby/ dreumes:

  1. bij een baby of dreumes die alleen met jou in de kamer in slaap wil vallen kun je de wandelstoel techniek toepassen waarbij je je stoel steeds verder van het bedje weg verplaatst en afbouwt tot je buiten de kamer bent en in je eigen bed
  2. bij een kind wat ’s nachts huilend wakker wordt kun je telkens terug gaan om te troosten, maar de snelheid waarmee je naar je kind gaat telkens iets verlaten waardoor ze steeds meer de gelegenheid krijgen zelf in slaap te vallen
  3. getimede controles in plaats van komen op commando zodat je op dat moment je kind kunt belonen voor rustig liggen in plaats van belonen voor ongewenst huil-gedrag
  4. het naar bed gaan iets uitstellen zodat je kind een stuk meer moe is en de kans op een nacht doorslapen veel groter is. Dit kan met name succesvol zijn wanneer je kind overdag vaak een hele lange dut doet of misschien nog wel twee

Kennis van pediatrisch slaaponderzoek suggereert dat kinderen slaapproblemen niet vanzelf zullen ontgroeien, en slaapproblemen kunnen in de loop van de tijd zelfs verergeren.

Toch zijn kinderen met slaapproblemen niet voorbestemd om voor altijd van slaap te worden beroofd.

Er zijn slaaptrainingsmethoden voor baby’s en jonge kinderen die kunnen werken.

Slaapartsen hebben gezien dat slaapproblemen samenhangen met een groot aantal dagproblemen, zoals overactiviteit en aandachtsproblemen, slechte schoolprestaties en overmatige humeurigheid en prikkelbaarheid.

Maar liefst 20% van de volwassenen ervaart aanhoudende slapeloosheid en velen kunnen hun slaapproblemen herleiden tot de kindertijd.

De meest voorkomende slaapproblemen bij jonge kinderen zijn:

  • problemen om in slaap te vallen voor het slapengaan
  • ruw nachtelijk ontwaken
  • of speciale omstandigheden nodig hebben om in slaap te vallen, zoals de aanwezigheid van een ouder.

Deze problemen zullen op hun beurt waarschijnlijk ouderlijke stress en problemen op de volgende dag voor het hele gezin veroorzaken.

Mensen stellen een gebrek aan slaap vaak gelijk aan ‘vermoeidheid’. Slaap is echter zijn eigen proces.

Het is een interactie van slaapbevorderende hersenchemicaliën ’s nachts en consistente dagelijkse ritmes van wakker worden door blootstelling aan fel licht in de ochtend.

Het felle licht signaleert onderdrukking van het slaapbevorderende hormoon melatonine.

Duisternis daarentegen, signaleert de hersenen via directe verbinding van receptoren in het oog: “Produceer melatonine; Ga slapen.”

Wanneer het er op aan komt kun je als ouder eigenlijk niets veiligs doen aan middelen om je kind te helpen slapen.

Maar er zijn veel dingen die ouders kunnen doen om hun kinderen de vaardigheden te leren die nodig zijn voor een goede nachtrust.

Slaapcoach Susanne Willekes heeft er hier 5 voor baby’s:

 

Haar boek Slaap! kun je hier bij bol.com vinden.

Slapeloosheid reageert goed op een aantal gedragsbehandelingen waarmee je het kunt aanvechten.

Allereerst ga ik hier in op de slaapgewoonten van je baby of je dreumes en daarna behandel ik een aantal onderzoeken en slaaptrainingen die je kunt doen om zelfstandig slapen aan te leren.

Van peuter naar kleuter doeboek collectie

Educatieve spelletjes en kleurplaten voor 3 t/m 6 jaar

Dit e-book, samen met de bijbehorende printables, zal je peuter en kleuter heel erg leuk vinden. In elke fase van de ontwikkeling kan hij of zij er lekker mee spelen, samen met mama en papa.

Koop bij Bol.com

Slaapgewoonten van baby en dreumes

Slaappatronen worden vaak geleerd als kinderen. Wanneer deze patronen worden herhaald, worden ze gewoontes.

Als je jouw kind helpt om goede gewoonten voor het slapengaan te leren, kan het naar bed gaan een prettige routine voor jou en jouw kind worden.

Je nieuwe baby (jonger dan 2 maanden) en slapen

In het begin heeft je nieuwe baby een 24-uurs voedings- en slaap-waakcyclus.

Pasgeborenen kunnen tussen de 10 en 18 uur per dag slapen. Ze blijven slechts 1 tot 3 uur per keer wakker. Tekenen dat je baby slaperig wordt, zijn onder meer:

  • Huilen
  • Wrijven in de ogen
  • Kort lontje

Probeer je baby slaperig naar bed te brengen, maar zorg dat ze nog niet slapen.

Zorg dat je de kleine naar bed brengt voordat ze in slaap vallen na borstvoeding

Om je pasgeboren baby aan te moedigen meer ’s nachts te slapen dan overdag: Stel je pasgeborene overdag bloot aan licht en geluid.

Als de avond of het slapengaan nadert, dim je de lichten, houd je het stil en verminder je de hoeveelheid activiteit rondom je baby.

Wanneer je baby ’s nachts wakker wordt om te eten, houd je de kamer donker en stil.

Lees ook: dit zijn de autostoeltjes groep 1, 2 en 3 die als beste uit de bus kwamen

Je baby (3 tot 12 maanden) en slapen

Op de leeftijd van 4 maanden kan je kind maximaal 6 tot 8 uur per keer slapen.

Tussen de leeftijd van 6 en 9 maanden slapen de meeste kinderen 10 tot 12 uur.

Tijdens het eerste levensjaar is het gebruikelijk dat baby’s 1 tot 4 dutjes per dag nemen, die elk 30 minuten tot 2 uur duren.

Wanneer je een baby naar bed brengt, zorg dan dat de bedtijdroutine consistent en aangenaam is. Geef de laatste nachtvoeding kort voordat je de baby naar bed brengt.

Breng rustige tijd door met je kind door te schommelen, te wandelen of te knuffelen.

Leg het kind in bed voordat hij diep in slaap is. Dit leert je kind om zelfstandig te gaan slapen.

Je baby kan huilen als je hem in zijn bed legt, omdat hij bang is om bij je weg te zijn. Dit wordt verlatingsangst genoemd.

Ga gewoon naar binnen, spreek met een kalme stem en wrijf over de rug of het hoofd van de baby.

Haal de baby NIET uit bed.

Zodra hij is gekalmeerd, verlaat je de kamer.

Je kind zal snel leren dat je gewoon in een andere kamer bent.

Als je baby ’s nachts wakker wordt om te voeden, mag je de lichten NIET inschakelen. Houd de kamer donker en stil. Gebruik indien nodig nachtverlichting.

Houd de voeding zo kort en rustig mogelijk. Vermaak de baby NIET.
Wanneer de baby is gevoed, geboerd en gekalmeerd, breng je je baby terug naar bed.

Als je je aan deze routine houdt, raakt je baby eraan gewend en gaat hij zelfstandig slapen.

Op de leeftijd van 9 maanden, zo niet eerder, kunnen de meeste baby’s ten minste 8 tot 10 uur slapen zonder een nachtelijke voeding nodig te hebben.

Baby’s worden ’s nachts nog wakker. Na verloop van tijd leert je baby echter om zichzelf te kalmeren en in slaap te vallen.

Je dreumes en slapen

Een dreumes slaapt meestal 12 tot 14 uur per dag. Tegen ongeveer 15 maanden hebben kinderen slechts één dutje per dag nodig.

Het dutje moet niet dicht tegen het slapengaan aanzitten.

Maak de bedtijdroutine aangenaam en voorspelbaar. Houd activiteiten zoals een bad nemen, tanden poetsen, verhalen lezen, enzovoort, elke avond in dezelfde volgorde.

Kies activiteiten die rustgevend zijn, zoals een bad nemen, lezen of een zachte massage geven.

Houd de routine elke nacht op een vaste hoeveelheid tijd. Geef je kind een waarschuwing wanneer het bijna tijd is voor licht uit en slapen.

Een knuffeldier of speciale deken kan het kind enige zekerheid geven nadat de lichten zijn gedoofd.

Geef je baby een vertrouwde knuffel

Vraag voordat je het licht uitdoet of het kind nog iets anders nodig heeft wanneer ze iets ouder worden. Aan een eenvoudig verzoek voldoen is OK.

Zodra de deur is gesloten, is het het beste om verdere verzoeken te negeren.

Van uithuilen tot het leren van een (slaap) vaardigheid

Veel gezinnen hebben gehoord van de conventionele “uit laten huilen” -benadering.

Wil je een goede nachtrust? Laat de baby huilen, zeggen psychologen.

Versterk de band met je kind en leer goed slaapgedrag

Het zal muziek zijn in de oren van de echtgenoten die hun wederhelften tevergeefs lobbyen om “de baby gewoon te laten huilen”, maar zal een doorn in het oog zijn voor diegenen die de methode als een wrede jaren ’50 gewoonte zien.

Maar academici zeggen te hebben aangetoond dat het laten slapen van een baby de beste manier is om voor iedereen een goede nachtrust te garanderen.

Vanaf wanneer slaapt een baby door

Terwijl de meeste baby’s vijf of zes nachten per week doorslapen vanaf de leeftijd van 6 tot op zijn laatst 9 maanden, blijft een derde veel vaker wakker totdat ze peuters zijn (aldus de studie van psychologen aan de universiteit van Philadelphia).

Ze keken naar slaappatronen bij 1200 kinderen vanaf de geboorte tot drie jaar en ontdekten dat de ‘ontwakers’ het vaakste jongens waren.

Ze hadden ook de neiging om vaker borstvoeding te krijgen dan flesvoeding.

Het onderzoek werd geleid Marsha Weinraub, hoogleraar psychologie aan de Temple University in Philadelphia.

Ze concludeerde dat baby’s alleen in slaap moesten vallen, zelfs als dat betekende dat ze een beetje moesten huilen.

Dit stelde hen in staat om te leren ‘zichzelf te kalmeren’ en zichzelf in slaap te laten vallen, wat ook uitgeputte ouders een pauze gaf, betoogde ze.

Zelfstandig uithuilen en gaan slapen

Ze zei: “Deze gegevens ondersteunen die opvoedingspraktijken die kinderen aanmoedigen om zelfstandig te gaan slapen, zonder borstvoeding te geven, zonder vastgehouden te worden, en uiteindelijk leren om zichzelf te troosten.”

Dit is echt moeilijk voor sommige baby’s. En het is nog moeilijker voor ouders.

Als ouders hun kinderen willen leren om door te slapen gedurende de nacht, moeten ze hun kinderen laten leren om na het ontwaken weer in slaap te kunnen vallen.

Dit kan ertoe leiden dat ouders niet moeten reageren wanneer hun kinderen wakker worden en roepen of huilen, vooral na de leeftijd van negen of tien maanden.

Als de ouder weet dat het kind veilig is en alleen hulp nodig heeft om in slaap te vallen, is het misschien het beste om het kind te laten leren zelfstandig weer in slaap te vallen.

Ze zei: “Het beste advies is om baby’s elke avond op een vaste tijd naar bed te brengen, ze in staat te laten in slaap te vallen en de drang te weerstaan ​​om meteen op ontwaken te reageren.

Wanneer moeders op deze nachtelijke ontwaken afgaan, of als een baby de gewoonte heeft om in slaap te vallen tijdens de borstvoeding, dan leert hij of zij misschien niet hoe ze zichzelf moeten kalmeren, iets dat cruciaal is voor regelmatige slaap.

In het tijdschrift Developmental Psychology schreven zij en collega’s dat ze ook ontdekten dat moeders van baby’s die hardnekkig wakker waren, vaker depressief waren.

Ze gaf echter toe dat hun onderzoek oorzaak en gevolg niet kon scheiden.

Leidden hun moederschapstechnieken tot een slechtere slaap en dus tot een moederlijke depressie?

Of betekende een reeds bestaande depressie dat dergelijke moeders het niet konden verdragen hun baby’s te laten huilen?

Het advies van professor Weinraub komt overeen met dat van babygoeroes zoals Gina Ford, auteur van de tevreden baby.

Ford pleit voor een rigide benadering van bedtijd waarbij de baby een tijdje alleen moet blijven, een techniek die ‘gecontroleerd huilen’ wordt genoemd en een ‘geen oogcontact’ regel tijdens het troosten ’s nachts.

Ford is echter vaak aangevallen als harteloos, waarbij critici er vaak op wijzen dat zij een kraamverzorgende is die nog nooit een eigen kind heeft gehad.

Voorstanders van ‘hechtings ouderschap’ zien baby’s laten huilen om te slapen als een vorm van verwaarlozing die kan leiden tot langdurige psychische schade.

Later schreef Penelope Leach in haar boek The Essential First Year: “Het is mogelijk schadelijk om baby’s te laten huilen.”

Het genereerde hoge niveaus van het stresshormoon cortisol, zei ze, waarvan neurobiologen zeggen dat het giftig is voor het menselijk brein.

In mei werd dit onderzoek van de Universiteit van Noord-Texas gepubliceerd waarin dit werd vermeld, hoewel het werd geleid door een lid van de Attachment Parenting International Research Group.

Beide zijden van het debat, of liever gezegd argument, voeren academische studies uit als wapens in een gevecht dat waarschijnlijk niet snel zal eindigen.

Lees meer: deze grondboxen kwamen als beste en meest veilige uit de test

Australische studie

Een nieuwe studie gepubliceerd in het tijdschrift Pediatrics zegt dat het prima is om baby’s ’s nachts te laten huilen.

Onderzoekers uit Australië werkten met gezinnen die zeiden dat hun baby’s (leeftijd 6-16 maanden) een slaapprobleem hadden.

Ze verdeelden de families in drie groepen:

  • Men kreeg te horen dat ze ‘graduated extinction’ moesten doen, waarbij ze de baby eerst een minuutje moesten laten huilen voordat ze naar binnen gingen en met hen interactie aangingen, en vervolgens geleidelijk de hoeveelheid tijd verhoogden die ze hen lieten huilen.
  • Een andere groep deed iets dat ‘bedtijd fading’ werd genoemd, waarbij ze de ouders vertelden om ze later naar bed te laten gaan, zodat de baby’s meer moe waren.
  • De laatste groep was de “controlegroep” en kreeg onderwijs over baby’s en slaap, maar verder niets.

Om de effecten op de baby’s te meten, deden de onderzoekers iets interessants: ze maten het niveau van cortisol, een stresshormoon, in het speeksel van de baby.

Ze vroegen de moeders ook naar hun eigen stressniveau.

Twaalf maanden later zochten ze naar emotionele of gedragsproblemen bij de baby’s, en ze deden ook testen om te zien hoe gehecht de baby’s waren aan hun moeders.

Dit is wat ze hebben gevonden.

De baby’s in de graduated extinction en de groep voor het uitgesteld slapengaan vielen beide sneller in slaap en hadden minder stress dan de controlegroep.

En niet alleen dat, hun moeders waren minder gestrest dan de moeders uit de controlegroep.

Van de drie groepen hadden baby’s met extinction minder kans om ’s nachts weer wakker te worden.

En als het ging om emotionele of gedragsproblemen of gehechtheid, waren alle drie groepen hetzelfde.

Dit betekent dat het goed is om je baby een beetje te laten huilen.

Het is niet alleen goed, het kan leiden tot meer slaap voor iedereen. Dat maakt iedereen gelukkiger.

We kunnen slapen en hebben nog steeds goed aangepaste kinderen die van ons houden. Hoe geweldig is dat?

Voor alle duidelijkheid: ‘graduated extinction’ betekent niet dat je je kind de hele nacht moet laten huilen.

Het betekent gewoon dat je langzaam maar zeker je baby helpt zichzelf te leren kalmeren wanneer hij ’s nachts wakker wordt, in plaats van altijd op jou te vertrouwen om het te doen.

Dr. Richard Ferber heeft een geweldig boek genaamd Solve your child’s sleep problems dat dit alles verklaart en zeer nuttig is.

Pak slaapproblemen samen aan

Pak het samen aan. Als je een partner hebt, moet je het eens worden over hoe je de slaapproblemen van je kind kunt aanpakken.

Je wilt niet proberen midden in de nacht te beslissen wat je moet doen. Als je het erover eens bent wat het beste is voor je kind, is het gemakkelijker om je aan je plan te houden.

Voor sommige paren is zo’n overeenkomst waarschijnlijk een hele opgave.

Het belangrijkste is om consistent te zijn. Als je kleintje wakker wordt en het ’s nachts uitschreeuwt, probeer dan uit te zoeken wat mogelijk bijdraagt aan deze episodes.

Soms versterken ouders onbedoeld midden in de nacht wakker worden door soms op hun kind te reageren, maar andere keren niet, zoals het gaan halen van hun kleintje als het na 5:00 ’s ochtends is en hem nog even bij jullie in bed leggen.

Je kleintje kan de tijd niet weten, dus hij kan daardoor misschien de hele nacht controleren of het tijd is om op te staan.

Als je hem niet komt halen, gaat hij weer slapen tot hij de volgende keer wakker wordt en weer incheckt.

Manieren van slaaptraining

Hoewel onderzoek de effectiviteit van deze methode bij baby’s en dreumesen ondersteunt, is de ervaring dat weinig ouders deze aanpak draaglijk vinden.

Bovendien is “laten huilen” niet bedoeld voor gebruik bij oudere peuters of kleuters.

In plaats daarvan is een methode die geleidelijk laten wegvagen wordt genoemd de belangrijkste pijler van de huidige gedragsinterventie voor bedtijdweerstand en slaapassociatieproblemen.

Baby’s zijn gemiddeld genomen na 6 maanden klaar om aan slaaptraining te beginnen.

Er zijn verschillende benaderingen, van kleutertijd tot middelbare kindertijd, bestaande uit technieken zoals bovengenoemde graduated extinction, getimede controles, iets meer moe maken en later naar bed brengen, of de ‘wandelstoel’.

Bij getimede controles betreden en verlaten ouders de slaapkamer volgens een strikt getimed schema.

Dit verbreekt het verband tussen probleemgedrag van kinderen, zoals huilen en roepen, en reactie van ouders.

De wandelstoelmethode houdt in dat de ouder zich steeds verder van het bed van het kind verplaatst tot buiten de slaapkamerdeur en uiteindelijk terug naar haar eigen bed.

Een combinatie van deze methoden is vaak nodig bij aanhoudende slaapproblemen.

Beide methoden benadrukken het belang van het beperken van aandacht voor juist het probleemgedrag, het gaan huilen, naar verschuiving naar het aandacht geven aan positief slaapgedrag, zoals rustig in bed liggen.

Denk aan een kind met een langdurige geschiedenis van het nodig hebben van ouderlijke aanwezigheid om in slaap te vallen.

Men kan zeggen dat het kind een vaardigheidstekort heeft doordat het niet in staat is om zelf in slaap te vallen.

Leren in slaap vallen kan worden vergeleken met leren fietsen, eerst met zijwieltjes, dan zonder, en dan zonder dat de ouder het stuur vasthoudt.

Beetje bij beetje neemt de ouder haar hand weg en leert het kind de balans en trapt het uiteindelijk vanzelf weg.

Met slaaptraining leert de ouder het kind om gedrag te oefenen dat compatibel is met slaap, zoals stil en rustig in bed liggen met hun hoofd op het kussen.

Wanneer de ouder elke vijf minuten de kamer binnenkomt om te zeggen: “Goed gedaan, in bed blijven liggen en zó stil liggen” en een snelle zoen en schouderklopje geeft, weet het kind precies wat de ouder goed gedrag vindt.

Zodra het kind leert stil en rustig in bed te liggen, neemt de slaapfysiologie het over.

Gezonde slaap nu, gezonde slaap op volwassen leeftijd

Veel ouders geloven misschien ten onrechte dat slaaptraining schadelijk is voor de ouder-kindrelatie of hechtingsband.

Ik stel zelfs dat gezonde hechtingsbindingen worden gevormd door een hoge mate van versterking van ouder-kind interactie met dergelijke slaaptraining.

Slaaptraining op jongere leeftijd kan op latere leeftijd bescherming bieden tegen ernstigere slaapproblemen.

Bijvoorbeeld, bij het begin van de puberteit ervaren de meeste tieners een natuurlijke biologische verschuiving waardoor ze de voorkeur geven aan latere bedtijd en later opstaan.

Voor de meesten neemt deze voorkeur niet af tot jongvolwassenheid.

Als deze natuurlijke verschuiving in bedtijd en wektijd gepaard gaat met reeds problematische slaapgewoonten die in de kinderjaren zijn aangeleerd, kunnen de resultaten ernstig zijn.

Kinderen kunnen achterblijven op school omdat ze in slaap vallen in de klas, of ze kunnen gaan spijbelen.

Bovendien, wanneer tieners proberen zelf de slaapproblemen te corrigeren, merken ze vaak dat ze niet in staat zijn om gemakkelijk in slaap te vallen op het juiste tijdstip voor het slapengaan.

Velen brengen uiteindelijk veel tijd wakker door in bed, waardoor ze een risico lopen op chronische slapeloosheid die tot op middelbare leeftijd zou kunnen aanhouden.

Conclusie

Het is een natuurlijk instinct om je baby te laten stoppen met huilen.

Maar soms hebben mijlpalen in het leven te maken met huilen – of het nu is om weer in slaap te vallen, leren lopen (er is altijd een struikeltje hier en daar), kinderopvang starten of school (ouders verlaten is moeilijk).

Onze kinderen nooit laten huilen helpt hen niet, het kan zelfs schaden. En laten we eerlijk zijn: slapen helpt ons ook om betere ouders te worden.

Als je kind niet slaapt, verlies dan de hoop niet.

Verandering is mogelijk. Je hebt al veel geleerd aan je kind en blijft je kind veel belangrijke lessen in het leven leren, ook over zelfstandig slapen.

Met doorzettingsvermogen, goede informatie en bereidheid om nieuwe dingen te proberen, zijn gezonde slaapgewoonten en een goede nachtrust binnen handbereik.

En, mocht je advies nodig hebben of er zelf niet uitkomen, raadpleeg dan je huisarts voor advies of eventuele doorverwijzing naar een slaapdeskundige.

Lees meer: het leukste speelgoed voor in bad beoordeeld

[wl_faceted_search]

Altijd wat te doen voor de vakantie of regenachtige dag?

Speelkeuze heeft nu de ultieme doeboek collectie, met meer dan 60 pagina's aan leuke kleurplaten en educatieve puzzels.

Joost Nusselder, de oprichter van speelkeuze.nl is een content marketer, vader en houdt van het uitproberen van nieuw speelgoed. Hij kwam als kind al in aanraking met alles rondom spellen toen zijn moeder de Tinnen Soldaat begon in Ede. Nu maakt hij samen met zijn team hulpvaardige blog artikelen om trouwe lezers te helpen bij leuke speel ideetjes.